برای درمان انواع آسیب های زانو بهتر است از زانوبند طبی زیر نظر مستقیم پزشک استفاده شود. زمان استفاده از زانوبند طبی بستگی به نوع زانوبند طبی و هدف زانوبند طبی دارد.
زانو مفصلی است که خم می شود، صاف می شود و کمی می چرخد. گاهی اوقات این مفصل صدا می دهد و اگر موقعیت آن بد باشد ممکن است دررفته شود. زانو در محل اتصال استخوان ران (استخوان ران) و ساق پا (استخوان ساق پا) که توسط یک کپسول مفصلی احاطه شده است، تشکیل می شود. در کشکک، مجموعه ای از رباط ها و تاندون ها وجود دارد که چارچوب ساختاری لازم را برای مفصل فراهم می کند.
از آنجایی که زانو 80 درصد وزن را در حالت ایستاده به خود اختصاص می دهد، به ویژه برای ورزشکاران و افرادی که کارهای بدنی سنگین انجام می دهند، در معرض خطر بالایی برای آسیب است.
زانو به دلایل زیادی آسیب دیده است. از جمله این دلایل می توان به بورسیت، تاندونیت، پارگی رباط، ساییدگی غضروف، آرتروز، کشیدگی عضلات، واریس و موارد دیگر اشاره کرد. وضعیت غیر طبیعی بدن مانند پاهای ضربدری نیز می تواند خطر آسیب دیدگی زانو را در آینده افزایش دهد. تعداد زیادی از افراد، از ورزشکاران گرفته تا افراد مبتلا به آرتریت و سایر مشکلات زانو، از مسکن های زانو برای جلوگیری از آسیب دیدگی زانو یا تسکین درد استفاده می کنند.
زانوبند طبی از آسیب به زانو جلوگیری کرده و درد و التهاب را کاهش می دهند. علاوه بر این، زانوهای سالم برای ریکاوری و بهبودی پس از جراحی بسیار عالی هستند.
انواع زانوبند طبی
زانوهای طبی به دسته های کلی تقسیم می شوند. در اینجا به تفاوت بین دسته ها و شرایط و موقعیت هایی که در آن هر زانوی طبی استفاده می شود اشاره خواهیم کرد.
زانوبندهای طبی که حمایت یا پیشگیری می کنند
زانوبندهای طبی پیشگیرانه برای پیشگیری و کاهش شدت آسیب های رباط زانو طراحی شده اند. این نوع زانوبند محبوب ترین نوع زانوبند است و بیشتر توسط ورزشکارانی که ورزش های تماسی مانند فوتبال انجام می دهند استفاده می شود. زانوبند پیشگیرانه از MCL (رباط جانبی داخلی) در برابر فشار روی زانو محافظت می کند و از آسیب جلوگیری می کند. این زانوی طبی برای ورزشکاران ورزش تماسی که در معرض خطر بالای آسیب MCL هستند یا آسیب قبلی MCL داشته اند، به شدت توصیه می شود. دو تا از بهترین زانوبندهای طبی، بریسهای طبی ورزشی ACL و زانوبندهای متحرک هستند.
زانوبند طبی کاربردی
زانوبندهای طبی کاربردی برای محافظت از زانوهایی که در اثر ورزش یا زمین خوردن آسیب دیده اند استفاده می شود. این نوع زانوبند طبی برای کاهش چرخش بعد از پارگی یا آسیب ACL و همچنین برای افرادی که پس از جراحی ترمیم ACL نیاز به مراقبت اضافی از زانو دارند بسیار مفید است. در برخی موارد، زانوبند طبی کاربردی در موارد دررفتگی خفیف تا متوسط (پایداری) PCL یا MCL استفاده می شود. برای فیزیوتراپی به کلینیک فیزیوتراپی فانتوم مراجعه نمایید.
زانوبند توانبخشی پزشکی
به گفته کلینیک فیزیوتراپی یادم، زانوبندهای توانبخشی حرکات بالقوه خطرناک زانو را در حین ریکاوری پس از جراحی یا آسیب دیدگی زانو محدود می کند. این نوع زانوبند طبی از رباط ترمیم شده یا بازسازی شده محافظت می کند. و امکان حرکت سریعتر مفصل زانو را فراهم می کند.
کاهش حمایت پزشکی از زانو
زانوبندهای طبی کاهش دهنده برای تسکین درد در افراد مبتلا به آرتریت، به ویژه آنهایی که آرتروز زانو در قسمت داخلی (نزدیک خط وسط) دارند، طراحی شده اند. با اعمال فشار به استخوان ران، این زانوبند درمانی فشار را از مفصل آسیب دیده برداشته و زانو را مجبور میکند تا از ناحیه دردناک خم شود.
این زانوبند طبی مانند زانوبندهای طبی OA می تواند برای افرادی که تصمیم به جراحی تعویض زانو دارند و می خواهند فشار را از قبل از روی زانوهای خود کم کنند، مفید باشد.
محافظ زانو طبی
اگرچه این نوع از زانوبندهای طبی زانوبند نیستند، اما رایج ترین نوع محافظ زانو هستند و طراحی آنها برای ایجاد فشار به اطراف زانو است. این نوع زانوبند طبی با محافظت و حمایت از مفصل زانو به کنترل درد و التهاب کمک می کند.
چگونه از زانوبند طبی استفاده کنیم؟
بهتر است از زانو طبی استفاده شود که زیر نظر مستقیم پزشک استفاده می شود. زمان استفاده از زانوی طبی به نوع زانوی طبی و هدف استفاده بستگی دارد. برخی از زانوبندهای طبی را می توان به طور مداوم استفاده کرد. برخی از آنها فقط در حین ورزش یا فعالیت بدنی استفاده می شوند.
در حین ورزش باید وضعیت مفصل زانو را بررسی کرد و از حرکت نکردن آن اطمینان حاصل کرد. اگر زانوبند طبی در وضعیت مناسبی قرار نگیرد، میتواند بیش از آنکه مفید باشد، ضرر دارد.
چگونه از ارتزهای پزشکی مراقبت کنیم؟
زانوبندهای طبی اغلب در طول استفاده معمولی آسیب می بینند. همیشه زانوبند طبی را از نظر پارگی و سایش بررسی کنید. تمیز کردن منظم با آب و صابون توصیه می شود. اگر قسمت فلزی از زانوبند طبی بیرون زده است، آن را بپوشانید تا به خود و دیگران آسیب نرسانید.
شما به یک زانوبند طبی نیاز دارید که به درستی کار کند. اگر درمانگر شما از زانوبند استفاده می کند، باید آن را تعویض کنید. زانوبندهای طبی بادوام تر قیمت بالاتری دارند اما در عین حال می توانید برای مدت طولانی از آنها استفاده کنید.
زانو یکی از بزرگترین و مهم ترین قسمت های بدن است. بنابراین، ما باید مطمئن شویم که به خوبی از آنها مراقبت می کنیم، زیرا بدون آنها، کار زیادی نمی توانیم انجام دهیم! برای اطمینان از سلامت زانوهای خود، باید در مواقع لزوم مراقب باشید.
چگونه از زانوبند طبی استفاده کنیم؟
مفصل زانو شما از استخوان ها، غضروف ها، رباط ها، تاندون ها و ماهیچه ها تشکیل شده است. با دامنه حرکتی قابل توجهی، مفصل زانو می تواند وزن زیادی را تحمل کند. ساختارهای زانوی شما ممکن است آسیب دیده یا دررفته باشند. زانوی شما ممکن است در اثر ضربه شدید در حین ورزش یا به دلیل یک بیماری زمینه ای آسیب ببیند.
انواع مختلف زانوبند طبی از نظر عملکرد و سطح پشتیبانی متفاوت است. برخی از زانوبندهای درمانی برای محافظت از زانو در برابر آسیب طراحی شده اند، در حالی که برخی دیگر از مدیریت درد زانو پشتیبانی می کنند. زانوبندهای درمانی همچنین می توانند زانو را پس از آسیب تثبیت کنند و زانو را برای بهینه سازی بهبودی پس از آسیب حرکت دهند.
زانوبند چگونه می تواند کمک کند؟
زانوبند می تواند زانوی آسیب دیده را پشتیبانی و تثبیت کند. این نوع درمان زانو می تواند حرکت را در زمانی که زانوی شما در حال بهبودی پس از آسیب یا جراحی است محدود کند. همچنین، اگر آرتروز در زانوهای خود دارید، می تواند درد و استرس را کاهش دهد. پزشک نوع زانوبند و زمان استفاده از آن را به شما خواهد گفت.
زانوبند طبی مفصلی و زانوبند طبی فشاری
زانوبند لولایی می تواند زانوی آسیب دیده را پشتیبانی و تثبیت کند و حرکت را در زمان بهبودی زانو محدود کند. مفاصل دو طرف زانو به جلوگیری از حداکثر کشیدگی زانو و محافظت در برابر آسیب رباط کمک می کنند. همچنین، اگر آرتروز در زانوهای خود دارید، ممکن است درد و فشار را کاهش دهد. زانوبندهای طبی لولایی برای زانوهایی که نیاز به حمایت اضافی دارند، بهترین هستند.
زانوبند طبی مفصلی به دو صورت سخت و نرم موجود است. یک زانوبند طبی لولایی نرم، پشتیبانی سبک تا متوسط را فراهم می کند، در حالی که یک زانوبند طبی لولایی سفت و سخت، حمایت متوسط تا حداکثر و حفاظت و پایداری بهتری را برای ورزش های تماسی ارائه می دهد.
دیزل ژنراتور یکی از مهمترین و پرکاربردترین تجهیزات تامین برق در صنعت و سایر بخش های زندگی می باشد. این دستگاه قدرتمند و قابل اعتماد با استفاده از سوخت دیزل برق مورد نیاز را تولید می کند.
با توجه به ویژگی ها و مزایای منحصر به فرد دیزل ژنراتور، استفاده از آن در بسیاری از موارد مهم و ضروری است. در این مقاله به مزایای استفاده از دیزل ژنراتور و استفاده از آن به عنوان راه حل برق برای موقعیت های مختلف می پردازیم.
دیزل ژنراتور چیست و چه کاربردی دارد؟
دیزل ژنراتور نوعی ژنراتور است که برای تامین برق در مکان هایی که به شبکه متصل نیستند یا نیاز به منبع تغذیه پشتیبان دارند استفاده می شود. این دستگاه ها از موتورهای دیزلی برای تولید برق استفاده می کنند و انرژی الکتریکی لازم را از طریق سیستم مکانیکی تبدیل الکتریسیته به الکتریسیته تامین می کنند.
بهترین برندهای دیزل ژنراتور در ایران کدامند؟
دیزل ژنراتور کامینز
ژنراتور دیزل پرکینز
دیزل ژنراتور ولوو
دیزل ژنراتور میتسوبیشی
دیزل ژنراتور دوسان
مزایای استفاده از دیزل ژنراتور
دیزل ژنراتورها به دلایل مختلفی در محیط ها و کاربردهای زیادی مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از مزایای استفاده از دیزل ژنراتور به شرح زیر است:
قابل استفاده در فضای باز:
دیزل ژنراتورها ساختاری قوی و بادوام برای استفاده در محیط های سخت دارند. آنها می توانند با شرایط آب و هوایی مختلف مانند باران، برف، گرد و غبار و حتی دمای بسیار بالا یا پایین سازگار شوند. این ویژگی آنها را برای کاربردهای خارج از منزل مانند سایت های ساختمانی، معادن، نیروگاه ها و تولید نفت و گاز ایده آل می کند.
قدرت و راندمان بالا:
دیزل ژنراتورها می توانند قدرت زیادی تولید کنند و معمولاً در ظرفیت های بزرگ تا حداقل ظرفیت مورد نیاز در دسترس هستند. این قدرت بالا آنها را برای تامین انرژی مورد نیاز بزرگ مانند بیمارستان ها، فرودگاه ها، کارخانه ها و ساختمان های صنعتی بزرگ ایده آل می کند.
زندگی طولانی:
دیزل ژنراتورها طول عمر بیشتری دارند. موتورهای دیزلی معمولاً طراحی سادهتر و قطعات کمتری نسبت به انواع دیگر ژنراتورها دارند. این ویژگی تضمین می کند که آنها به نگهداری کمتری نیاز دارند و طول عمر بیشتری دارند.
صرفه جویی در مصرف سوخت:
موتورهای دیزلی از سوخت دیزل استفاده می کنند که گرانتر از سایر سوخت ها مانند بنزین است. این امر هزینه های عملیاتی را کاهش می دهد و به طور کلی استفاده از موتورهای دیزل مقرون به صرفه تر خواهد بود.
عملکرد:
دیزل ژنراتورها با پایداری عملکرد بالا مشخص می شوند. آنها می توانند بارهای سنگین و تغییرات ولتاژ را تحمل کنند و در شرایط بحرانی و تقاضای برق اضطراری به طور قابل اعتماد کار کنند. این ویژگی آنها را برای کاربردهای حیاتی مانند بیمارستان ها و سازمان های واکنش اضطراری عالی می کند.
شروع سریع:
دیزل ژنراتورها را می توان با سرعت بالا راه اندازی کرد. هنگامی که برق قطع می شود یا به منبع برق اضطراری نیاز است، دیزل ژنراتورها به سرعت فعال می شوند و برق را تامین می کنند.
امکان اتصال به شبکه برق:
دیزل ژنراتورها همچنین می توانند به شبکه برق متصل شوند. این ویژگی به آنها اجازه می دهد تا در صورت نیاز به عنوان منبع پشتیبان در هنگام قطع برق یا اضافه بار شبکه مورد استفاده قرار گیرند.
انعطاف پذیری:
دیزل ژنراتورها انعطاف پذیری بالایی دارند. آنها می توانند بدون دخالت انسان به طور خودکار به کار خود ادامه دهند. این ویژگی مهم در شرایطی که به منبع تغذیه طولانی مدت و مداوم نیاز است، اهمیت دارد.
حفظ پایداری محیط زیست:
مقایسه بین دیزل ژنراتورها و سایر منابع انرژی مانند زغال سنگ یا نیروگاه های هسته ای این است که ژنراتورهای دیزلی تأثیر کمتری بر محیط زیست دارند. آنها از منابع سوخت فسیلی استفاده می کنند، اما میزان آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه ای به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. علاوه بر این، استفاده از دیزل ژنراتورها در مناطق خارج از شبکه می تواند به کاهش استفاده از سوخت های فسیلی آلاینده در مناطق دیگر کمک کند.
توانایی کنترل و مدیریت:
دیزل ژنراتورها قدرت را برای کنترل و مدیریت دقیق تولید برق فراهم می کنند. با استفاده از سیستم های کنترل هوشمند و پیشرفته می توان توان مورد نیاز را به طور دقیق تنظیم کرد و مصرف سوخت را افزایش داد و عملکرد دیزل ژنراتور را بهبود بخشید.
قابلیت اتصال به سیستم های توزیع هوشمند.
با پیشرفت تکنولوژی، دیزل ژنراتورها قادر به اتصال به سیستم های توزیع هوشمند هستند. این امکان به مدیران شبکههای برق اجازه میدهد تا تولید برق از دیزل ژنراتورها را هوشمندانه و با شبکه هماهنگ کرده و در صورت لزوم، توان تولیدی را از شبکه اضافه یا حذف کنند.
پشتیبانی فنی قوی:
حاوی دستورالعمل نصب، راه اندازی و نگهداری دستگاه است. علاوه بر این، قطعات یدکی به راحتی در دسترس هستند و تعمیر و نگهداری ساده شده است. این پشتیبانی فنی قوی به کاربران هنگام استفاده از دیزل ژنراتورها اطمینان و آرامش خاطر می دهد.
توانایی کار در شرایط سخت:
مزیت دیگر دیزل ژنراتورها این است که حتی در شرایط آب و هوایی نامساعد کار می کنند. در دماهای بسیار بالا یا بسیار پایین، در مکان های سخت و در شرایط آب و هوایی نامساعد به خوبی کار می کند. این ویژگی آنها را به انتخابی عالی برای کاربردهای در فضای باز، ساخت و ساز در مناطق سخت و مناطق با شرایط آب و هوایی بد تبدیل می کند.
استفاده از دیزل ژنراتور
دیزل ژنراتورها به عنوان یک منبع برق پشتیبان قابل اعتماد، قابلیت استفاده در کاربردهای اضطراری، ساخت و ساز، صنایع، بیمارستان ها، مکان هایی که نیاز به برق پشتیبان دارند و بسیاری از کاربردها و صنایع دیگر را دارند. این ژنراتورها به عنوان یک منبع تغذیه مطمئن و مطمئن شناخته می شوند و در مکان هایی که منبع تغذیه استاندارد قطع شده یا به شبکه برق وصل نمی شود بسیار مفید هستند.
دیزل ژنراتور از چه قطعاتی تشکیل شده است؟
موتور دیزل
رادیاتور
فیلتر هوا
ژنراتور یا ژنراتور
پنل کنترل Deepsea
شاسی پارچه ای
آخرین کلمه
می توان نتیجه گرفت که دیزل ژنراتورها تامین دائمی برق را در مواقع اضطراری و کمبود در شبکه برق تضمین می کنند. قابلیت انعطاف پذیری، حفظ ثبات محیطی و توانایی کنترل و مدیریت نیز از مزایای این راه حل قدرتمند است.
به طور خلاصه می توان گفت که دیزل ژنراتورها با ویژگی ها و مزایای ذکر شده به عنوان راه حلی قوی و قابل اعتماد برای تامین برق در شرایط مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، به خاطر داشته باشید که هزینه های عملیاتی، نگهداری و سوخت این ژنراتورها نیز باید در نظر گرفته شود.
اسکیزوفرنی وشیزوفرنی Schizophrenia در واقع یکی هستند و تفاوت آنها تنها بخاطر شکل تلفظ آنهاست .
علائم اسکیزوفرنی را می توان به سه گروه علائم اولیه، علائم مثبت و علائم منفی تقسیم نمود.
اولین نشانه های این اختلال بیشتر در سالهای نوجوانی و اوایل دهه ۲۰ زندگی دیده می شود.به دلیل شرایط خاص دوران بلوغ و تغییر رفتار نوجوانان در این سنین اغلب این نشانه ها طبیعی قلمداد می شود و مورد توجه قرار نمی گیرد. علائم اولیه اسکیزوفرنی عبارتاند از: • گوشه گیری • همیشه در حال تغییر دوستان یا گروه های اجتماعی • پایین آمدن سطح تمرکز • اختلال خواب • حساس شدن • عملکرد تحصیلی ضعیف و مشکل در تکمیل و ارسال کار
علائم مثبت اسکیزوفرنی شامل رفتارهایی است که معمولاً در افراد سالم دیده نمی شود. بنابراین اعمال این خاصیت بر علائم به معنای مطلوب یا خوشایند بودن آنها نیست. اساساً این بدان معناست که پس از مدتی، این علائم می تواند به علائم اولیه اضافه شود و زندگی و روابط اجتماعی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. علائم مثبت اسکیزوفرنی عبارتند از:
توهم تجربه ای است که در واقعیت وجود ندارد و ذهن فرد آن را برای او ایجاد می کند. این شامل شنیدن، دیدن، بوییدن، چشیدن، یا به طور کلی احساس چیزهایی است که در واقع وجود ندارند و دیگران نمی توانند آن ها را تجربه کنند. لازم به یادآوری است که توهمات شنیداری و بصری در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شایع تر است.
طبق تحقیقات، اکثر بیماران اسکیزوفرنی مشکل خودفریبی دارند. این به معنای باور باورهای غیرمنطقی و نادرست است. شایع ترین انواع ضعف مرتبط با این بیماری عبارتند از::
داشتن طرز تفکرغیرعادی یا پردازش اطلاعات عادی یکی از ویژگی های افراد مبتلا به این اختلال است. مانند : نداشتن تمرکز، پراکنده گویی ،صحبت های گیج کننده ، استفاده از کلمات و عبارات بی معنیو تکرار بیش از حد جملات.
اختلالات حرکتی عبارت از حرکات تکرارشونده، تقلید صدای دیگران، تقلید حرکات بدنی، بیقراری، عدم واکنش به اتفاقها و محرکهای محیطی و ایجاد حالتهای عجیب در صورت و بدن است که در بیماران شیزوفرنی مشاهده میشود. از این جمله میتوان به مواردی نظیر مانند راه رفتن مکرر و بی هدف در یک منطقه نسبتا کوچک یا در دایره است.
از جمله اختلالات رفتاری بیماران شیزوفرنی میتوان عصبانیت و پرخاشگری، انجام به دفعات زیادحرکات نکراری و ثابت ماندن در وضعیتی خاص برای مدتی طولانی را نام برد. ابتلا به این بیماری تمام کارهای برنامه ریزی شده فرد را دچار اختلال میکند. به این ترتیب، بیمار توانائی کنترل رفتارها و عکس العمل های خود را ندارد در نتیجه نمی تواند رابطه درستی با دیگران برقرار کند.
به دستهای از علائم بیماری شیزوفرنی که ویژگیهای آن در افراد سالم قابل مشاهده نیست، علائم منفی میگویند. برخی از این علائم عبارتند از :
علائم شناختی اسکیزوفرنی عمدتاً به عدم درک اطلاعات و ناتوانایی در استفاده از آنها، میزان تمرکز یا توجه و عملکرد حافظه فعال مربوط میشود. همچنین بسیار مهم است که تشخیص دهیم یک فرد دارای این اختلال است یا طبیعی نیست
مراحل اسکیزوفرنی به سه مرحله اصلی تقسیم می شود..
این وضعیت با ظهور اولین علائم همراه است و عمدتاً در نوجوانی یا جوانی رخ می دهد..
در این مرحله علائم اسکیزوفرنی مانند هذیان، توهم، بی نظمی در گفتار و رفتار و موارد دیگر مشهود است.
مرحله باقیمانده حالتی است که علائم مثبت بیماری مثل توهمات و هذیان های بیمار پایان یافته و با وجود این، برخی از علائم منفی مانند انزواگرایی و بی تفاوتی همچنان ادامه دارد باقی می مانند و به طور جدی بر تعاملات اجتماعی افراد تأثیر می گذارد
دلیل اصلی ابتلابه اسکیزوفرنی هنوز روشن نیست.با این وجود، درست مانند سرطان و دیابت، این اختلال یک بیماری واقعی است که پایه بیولوژیکی دارد. تحقیقات در مورد این بیماری هنوز ادامه دارد. با وجود این، علل احتمالی اسکیزوفرنی را می توان به شرح زیر فهرست کرد:
احتمال دارد این بیماری بطور ارثی از والدین به فرزندان منتقل شود.
شاید مغز بیماران مبتلا به این بیماری قادر به کنترل انتقال دهنده های عصبی و تأثیرگذاری بر مدارهای سلول عصبی یا مسیرهایی که بر رفتار و تفکر تأثیر می گذارد، نباشد.
بر اساس پژوهش های انجام شده، مغز برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ساختار غیر طبیعی دارد. این ممکن است یکی از دلایل این بیماری باشد.
عفونت های ویروسی حاد، برخورد بابعضی سموم ، استفاده از برخی داروها مانند ماری جوانا یا قرار گرفتن در موقعیت های استرس زا می تواند باعث اسکیزوفرنی در افراد دارای این ژن شود. از طرفی این بیماری عمدتا زمانی رخ می دهد که بدن دچار تغییرات هورمونی دوران بلوغ نوجوانی و سالمندی می شود.
بر اساس تجربیات، هر شخصی از هر نژاد و ملیتی و در هر سنی ممکن است به اسکیزوفرنی مبتلا شود. با این حال، به طور معمول نخستین نشانههای این بیماری در سنین نوجوانی یا اوایل دهه ۲۰ زندگی پدیدار میشوند. اسکیزوفرنی در زنان و مردان به طور مساوی روی میدهد. با این حال، نشانههای این اختلال در مردان بهمراتب سریعتر از زنان خود را نشان میدهند. هر چه علائم زودتر آشکار شوند، شدت بیماری بیشتر خواهد شد. تحقیقات نشان دادهاند، برخی کودکان بالای ۵ سال هم در موارد نادری ممکن است به شیزوفرنی دچار شوند. طبق تجربه، ابتلا به اختلال اسکیزوفرنی برای هر فردی از هر نژاد یا ملیت و در هر سنی ممکن است . با این حال، معمولا اولین علائم این بیماری در سال های نوجوانی یا اوایل دهه 20 ظاهر می شود. اسکیزوفرنی در مردان و زنان به یک اندازه رخ می دهد. با این حال، علائم این اختلال در مردان بسیار سریعتر از زنان ظاهر می شود. هر چه علائم زودتر ظاهر شوند، بیماری شدیدتر است. تحقیقات نشان داده است که برخی از کودکان بالای 5 سال در موارد نادری به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند.
انواع اسکیزوفرنی عبارتاند از:
این نوع اسکیزوفرنی معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود و با توهمات و تردیدها همراه است. به این ترتیب این افراد به ندرت می توانند شغل خود را حفظ کنند، با مردم روابط دوستانه برقرار کنند یا حتی به پزشک مراجعه کنند. بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟
فراد مبتلا به این نوع اسکیزوفرنی معمولا علائمی مانند گیجی در گفتار و رفتار نشان می دهند و احساس انزوا و بی تفاوتی می کنند.
این نوع اسکیزوفرنی اغلب با علائمی مانند بی تفاوتی، بی توجهی و بی احساسی همراه است و باعث می شود که فرد نسبت به دنیای اطراف و موضوعات مختلف علاقه و شوقی نشان ندهد و مانند افراد سرد ودل مرده رفتار کند.
مشخصه این نوع اسکیزوفرنی معمولاً هذیان و توهم نیست و اغلب شامل رفتارهایی مانند گوشه گیری، کوتاهی در انجام وظیفه، رفتارنامتداول ، بی توجهی به بهداشت و بهداشت شخصی و ادراکات ناخواسته است.
فرد مبتلا به اختلال کاتاتونیک میتوانند علائم مختلفی را تجربه کنند. مثل بی حرکتی به این معنی که فرد نمی تواند حرکت کند، صحبت کند یا به محرک ها پاسخ دهد. با این حال، برخی از افراد مبتلا ممکن است حرکات بیش از حد و رفتار خشن از خود نشان دهند
پزشک معالج ضمن مشاهده علائم این اختلال، شرح حال بیمار را می گیرد و ممکن است معاینات فیزیکی خاصی را نیز انجام دهد.برای رد علل دیگرمانند مسمومیت با مواد مخدر یا الکل ،آزمایش خون وبرای ورم یا تومور مغزی سی تی اسکن یا ام آر آی مغز هم برای بیمار درخواست می شود. در واقع هیچ آزمایش اختصاصی برای تشخیص اسکیزوفرنی وجود ندارد. در صورتیکه دلایل جسمی رد شود ،بیماران ممکن است به روانپزشک یا روانشناس ارجاع داده شوند. این متخصصان اسکیزوفرنی را از طریق مصاحبه و با استفاده از ابزارهای ویژه برای ارزیابی وضعیت روانی و تجزیه و تحلیل گزارش های علائم و خود ارزیابی ها تشخیص می دهند.
درمان اسکیزوفرنی به معنای کاستن از علائم شدید بیماری و کاهش احتمال عود یا بازگشت نشانهها است. گزینه های درمانی اسکیزوفرنی عبارتاند از: درمان دارویی درمان دارویی اسکیزوفرنی شامل تجویزداروهای ضد روان پریشی است و به تسکین ناخوشایندترین علائم مانند توهم، هذیان و اختلالات روانی کمک می کند. برای آگاهی داروی مناسب باید به پزشک مراجعه کنید یا از طریق خدمات مشاوره آنلاین دکتر یاب با بهترین متخصصان کشور تماس بگیرید. از جمله محبوب ترین گروه های داروهای مناسب برای این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد: • داروهای ضد روان پریشی • داروهای تثبیتکننده اخلاق و رفتار • داروهای ضد افسردگی • ترکیب داروهای نامبرده شده نکته ۱ کلوزاپین تنها داروی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای بهبود علائم اسکیزوفرنی کلوزاپین است. این دارو عمدتاً در موارد مقاوم به درمان استفاده می شود و برای کاهش احتمال خودکشی در برخی از بیماران در معرض خطر تجویز می شود. نکته ۲ حتما توجه داشته باشیئ که دارو فقط با دستور پزشک تجویز شود و مصرف آن زیر نظر وی انجام شود
مراقبت تخصصی (CSC) یک روش گروهی است که برای درمان اسکیزوفرنی با ظهور نشانه های اولیه بیماری ، با ترکیبی از درمانهای مختلف مانند دارو، مشاوره روانشناختی، خدمات اجتماعی، اشتغال و آموزش استفاده میشود. در این ارتباط خانواده بیمار تا حد امکان درگیر این درمان هستند. به یاد داشته باشید که درمان زودهنگام تنها راه دستیابی به موفقیت و توانمندسازی بیمار برای داشتن یک زندگی عادی است
بیشتر موارد، دارو فقط می تواند علائم اسکیزوفرنی را کاهش دهد. اما استفاده از روش های درمانی روانشناختی در کاهش مشکلات رفتاری، روانی، اجتماعی و شغلی ناشی از این بیماری موثر خواهد بود. به این ترتیب بیمار می تواند علائم اولیه را شناسایی کرده، علائم را مدیریت کرده و از شدت اختلال جلوگیری کند. انواع مختلفی از درمان روانشناختی وجود دارد که شامل موارد زیر است:
توانبخشی بیشتر بر مرکزیت پیشرفت وتسلط مهارت های اجتماعی، آموزشی و حرفه ای تلاش دارد دارد و با هدف ایجاد حس استقلال تا حد امکان برای این بیماران استفاده می شود. اصلاح شناختی اصلاح شناختی به معنای استفاده از راهبردهای مناسب برای جبران مشکلات ناشی از پردازش اطلاعات است..
روان درمانی روندی مستمر است که به بیمار کمک می کند وضعیت فعلی خود را بهتر درک کند و مهارت های رویا روئی با مشکلات و حل آنها را بیاموزد. مشاوره خانوادگی مشاوره خانواده به بستگان بیمار کمک می کند تا نحوه مقابله، اجتناب و کمک را بیاموزند.
اکثر بیماران اسکیزوفرنی به صورت سرپایی ارزیابی می شوند و با دارو و مشاوره درمان می شونئ. با این حال، برخی از این افراد ممکن است در بیمارستان بستری شوند. این روش اغلب برای بیمارانی استفاده می شود که احتمال دارد به خود یا دیگران آسیب برسانند و قادر به مراقبت از خود در خانه نیستند.
در این روش بیمار بیهوش شده و درهمبن حالت الکترودهایی به پوست سر بیمار وصل کرده و یک شوک الکتریکی خفیف به مغز فرستاده می شود. دوره الکتروشوک درمانی معمولاً شامل دو تا سه جلسه در هفته است و این روند چندین هفته طول می کشد. با استفاده از این تکنیک، با گذشت زمان خلق و خوی بیمار به تدریج بهتر می شود. شوک الکتریکی کنترل شده می تواند برسیستم عصبی مغز را اثرگذاشته و در تسکین علائمی مانند افسردگی و اختلال دوقطبی موثر باشد. این روش درمانی معمولاً زمانی تجویز می شود که دارو یا مشاوره به بیمار کمک نکند..
پژوهشگران در حال بررسی تکنیکی به نام تحریک عمیق مغز (DBS) هستند و انتظار می رود با کمک این روش بتوانند با تحریک نقاط مشخصی از مغز برخی اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی را کنترل کنند.
بر خلاف اینکه در فیلم های سینمایی و یا رمان های معروف افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و بسیاری از اختلالات روانی دیگر به عنوان افراد مخوف و مخاطره آمیز به نمایش گذاشته می شوند ، این بیماران معمولاً خشن نیستند و ترجیح می دهند از جامعه و مردم دوری کنند. این افراد تنها زمانی خشونت نشان می دهند که تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر باشند یا بر اثر یک عامل بیرونی تهدید یا تحریک شوند. به همان سان خطر آنها تنها متوجه خودشان است زیرا تمایل زیادی به خودکشی دارند..
با روش های درمانی مناسب، اکثر افراد مبتلا به این بیماری می توانند زندگی مفید و قابل قبولی داشته باشند. البته این امر عمدتاً به شدت بیماری، روش درمان و طول درمان بستگی دارد. توجه داشته باشید، باید این مسئله را در نظر بگیریم که تحقیقات در زمینه این اختلال و درمان آن در حال انجام است.. بنابراین، تکنیک های جایگزین و موثرتر ممکن است به زودی معرفی شوند. آیا ابتلا به اسکیزوفرنی قابل پیشگیری است؟. روش موثری برای پیشگیری از این بیماری هنوز معرفی نشده است. اما تشخیص زودهنگام و درمان زودهنگام به طور قابل توجهی در کنترل و کاهش احتمال عود بیماری موثر خواهد بود
بر اساس تحقیقات انجام شده، بیماری های روانی، عوارض ناشی از مصرف داروهای مختلف و تمایل به خودکشی می تواند عمر بیماران اسکیزوفرنی را تا 10 سال کاهش دهد.
تاکنون داروی اختصاصی برای درمان این بیماری معرفی نشده است و اغلب از گروه داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و تثبیت کننده خلق و خو برای درمان این بیناران استفاده شده است .
آبریزش بینی معمولاً خودبهخود و بعد از چند ساعت و یا یک الی سه روز متوقف میشود اما در صورت تداوم آن و بروز سایر علائم، پزشک عمومی میتواند به شما کمک کند. اگر مشخص شود که آبریزش بینی به دلیل یک بیماری جدیتری است، پزشک عمومی ممکن است شما را بهیک پزشک متخصص مانند متخصص گوش، حلق و بینی یا فوق تخصص آسم و آلرژی ارجاع دهد. در صورت ادامه دار بود علائم آبریزش بینی بیش از یک هفته بهتر است به پزشک جهت بررسی موضوع مراجعه کنید.
پزشک برای قطع آبریزشبینی معمولا با توجه به شرایط و وضعیتی که بیمار دارد، داروهای مختلفی را جهت قطع آبریزشبینی تجویز میکند. آنتیهیستامینها گروهی از رایجترین داروهایی هستند، که برای قطع آبریزش بینی توسط پزشک تجویز میشوند. درصورتیکه آبریزش همراه با عطسه باشد، پزشک عمومی سیتریزین تجویز میکند و اگر دلیل آبریزش سرماخوردگی باشد، سعی میکند با تجویز داروهای مؤثر در درمان سرماخوردگی علائم را برطرف کند. اسپری و شستشوی نمکی بینی برای درمان و قطع آبریزش بینی میتواند بسیار کمک کننده باشد. قرصهای ضد احتقان نیز میتوانند در قطع کردن آبریزش بینی و درمان احتقان بینی مؤثر باشند. دقت کنید که اسپری بینی را بیش از ۵ روز استفاده کنید.
قرص و داروهای متفاوتی برای درمان آبریزش وجود دارند. اما مهم این است که بدانیم علت آبرزش بینی چیست؟ برخی از داروها برای درمان آبرزش ناشی از حساسیتها هستند که در صورت دچار شده به بیماریهای ویروسی میتواند کارایی مناسبی نداشته باشد.
همانطور که قبلا به آن اشاره کرده بودیم، اسپری بینی ممکن است به رفع آبریزش بینی کمک کند. بیشتر اوقات از اسپریهای بینی برای درمان علائم آلرژی یا سرماخوردگی مانند خارش، عطسه یا احتقان و گرفتگی بینی استفاده میشوند. این وسیله برای انتقال داروها به داخل بینی استفاده میشود.
شربت سرماخوردگی کودکان میتواند به رفع آبریزش بینی کمک کند. به خصوص در شرایطی که مصرف قرص برای کودکان دشوار است. این شربتها حاولی ترکیبات آنتی هیستامین، استامینوفن و ضدگرفتگی بینی هستند. آنتی هیستامین آبریزش بینی را درمان میکند.
آنتیهیستامینها برای درمان آبریزش بینی ناشی از آلرژی بسیار موثر هستند. قرص و داروهایی نظیر لوراتادین (Claritin)، ستیریزین (Zyrtec) و فکسوفنادین (Allegra) از جمله این داروها هستند که میتوانند علائم آلرژی از جمله آبریزش بینی را کاهش دهند.
داروهایی مانند ایپراتروپیوم بروماید (Atrovent) اسپری بینی میتوانند برای کاهش تولید مخاط در موارد آلرژی یا سرماخوردگی مفید باشند.
برخی از داروها ترکیبی از آنتیهیستامین و دهیدراتور هستند، مانند سودافد (Pseudoephedrine) که میتوانند برای درمان آبریزش بینی همراه با احتقان بینی مفید باشند. در حالت کلی داروهای دیفن هیدرامین، سیتریزین، لوراتادین به رفع آبریزش بینی کمک میکنند.
برای آبریزش بینی ناشی از سرماخوردگی، معمولاً استفاده از دهیدراتورها یا کاهندههای مخاط مانند پزودوافدرین و فنیلافرین توصیه میشود. این داروها با کاهش جریان خون به مخاط بینی، به کاهش تولید مخاط و تسکین آبریزش بینی کمک میکنند. با این حال، آنها میتوانند باعث افزایش فشار خون شوند و بنابراین، افرادی که مشکل فشار خون دارند باید قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنند. همچنین، آنتیهیستامینها مانند دیفن هیدرامین، لوراتادین و ستیریزین میتوانند در کاهش علائم آلرژیک ناشی از سرماخوردگی مفید باشند، اما باید توجه داشت که برخی از آنها ممکن است خوابآلودگی ایجاد کنند. مصرف این داروها باید با دقت و بر اساس دستورالعملهای مصرف و توصیههای پزشکی صورت گیرد تا از اثرات جانبی احتمالی جلوگیری شود.
برای مقابله با عطسه و آبریزش بینی، داروهای آنتیهیستامین نقش کلیدی دارند. این داروها با مسدود کردن اثرات هیستامین، یک ماده شیمیایی که در واکنشهای آلرژیک در بدن آزاد میشود، به کاهش علائم نظیر عطسه، خارش گلو، خارش چشمها و آبریزش بینی کمک میکنند. بیشتر بخوانید:شربت دیفن هیدرامین، موارد مصرف و بهترین نحوه مصرف آنتیهیستامینهای رایج شامل لوراتادین (کلاریتین)، ستیریزین (زیرتک) و فکسوفنادین (آلگرا) هستند که همگی بدون نیاز به نسخه قابل دسترسیاند و معمولاً کمتر باعث خوابآلودگی میشوند. این داروها را میتوان به صورت قرص، شربت یا اسپری بینی مصرف کرد. انتخاب بهترین دارو بستگی به علائم خاص فرد و واکنش او به دارو دارد، بنابراین ممکن است لازم باشد چند نوع دارو را برای یافتن بهترین قرص آبریزش بینی آزمایش کنید. استفاده از این داروها باید با دقت و بر اساس دستورالعملهای مصرف و توصیههای پزشکی صورت گیرد.
قطرههای شستشوی بینی یکی از راههای مؤثر و آسان برای درمان آبریزش بینی است که از طریق آن میتوان مخاط بینی را از آلودگی و محرکها پاکسازی کرد. سایر درمانهای خانگی عبارتاند از:
اگر گرفتگی بینی دارید، با نوشیدن آب فراوان و آب مرغ شفاف، خود را هیدراته نگه دارید تا مخاط شما رقیقتر و مایعتر شود. این باعث میشود که سریعتر از بینی و سینوسهای شما تخلیه شود.
قرار دادن کمپرس گرم چند بار در روز روی بینی و پیشانی میتواند به تسکین علائم تنفسی فوقانی مانند احتقان بینی کمک کند. اگر کمپرس ندارید، سعی کنید یک حوله را با آب گرم مرطوب کنید و چند بار در روز آن را به صورت خود بمالید. این کار به شل شدن مخاط برای کمک به رفع گرفتگی بینی کمک خواهد کرد.
زمانی که ویروسی مانند ویروس معمول سرماخوردگی وارد بینیتان میشود، به مولکولهای درون سلولها متصل شده و باعث آزاد شدن مواد شیمیایی به نام سیتوکینها میشود که التهاب در بینی را به وجود میآورند. بدن انسان از فرایند التهاب برای مبارزه با ویروس بهره میگیرد، اما یکی از اثرات التهاب شامل آبریزش بینی است. همراه با سرماخوردگی، مخاط معمولاً روان و شفاف میشود. علائم دیگر سرماخوردگی عبارتند از عطسه، سرفه، گلودرد، آبریزش چشم و دردهای خفیف بدن.
متأسفانه هیچ درمانی برای ویروس سرماخوردگی وجود ندارد، بنابراین استراحت، هیدراتاسیون و داروهای ضدسرماخوردگی همراه داروهای آنتی هیستامین، داروهایی که برای متوقف کردن یک ماده شیمیایی به نام هیستامین که میتواند باعث آبریزش بینی شود، میتوانند کمککننده باشند.
اگر تب دارید، از فرط خستگی نمیتوانید از خواب بیدار شوید، سرفه، احتقان، یا ترشحات غلیظ، زرد یا سبز بینی دارید، ممکن است در واقع به یک عفونت سینوسی دچار باشید که ناشی از تحریک، عفونت و ترشح توسط باکتری است.
برای تهیه یک مخلوط شستوشو حفرههای بینی، نصف قاشق چایخوری نمک غیریددار و نصف قاشق چایخوری جوششیرین را به یک فنجان آب مقطر یا آب استریل اضافه کنید. این غلظت با غلظت نمک در بدن سازگار است. همچنین میتوانید از سرمهای نمکی شستوشو که در داروخانهها موجود است، استفاده کنید.
با قرار گرفتن در معرض محرکها، میتوانید دچار آبریزش بینی شوید. به طور معمول، قرار گرفتن در معرض آلرژی حاد باعث خارش بینی، تورم داخل بینی، عطسههای زیاد و تولید مخاطی روان و روشن میشود. آلرژی باعث میشود هیستامین شیمیایی آزاد شود، که به طور مستقیم موجب بروز این علائم خواهد شد.
داروهای آنتیهیستامین مانند Zyrtec یا Claritin مفید هستند، زیرا آنها در وهله اول برای متوقف کردن پاسخ هیستامین تلاش میکنند. اسپریهای استروئیدی بینی (مانند فلوناز یا نازاکورت) همچنین میتوانند باعث کاهش التهاب در حفره بینی و در نتیجه کاهش تولید مایع بینی شوند. اگر آلرژی شما ناشی از گرده است، سعی کنید از قرار گرفتن در معرض آنها اجتناب کنید. اما محرکهای داخلی را نادیده نگیرید: فرشها میتوانند با گرد و غبار و کپکها پر شوند و استفاده از پوششهای ضد گرد و غبار در رختخواب میتواند نشانهها را از بین ببرد. همچنین دور نگه داشتن حیوان خانگی از اتاقخواب نیز میتواند قرار گرفتن در معرض آلرژن ها را محدود کند. اگر پس از یک هفته همچنان دچار آبریزش بینی هستید و مخاط بینی غلیظ و سبز یا زرد رنگ شد، بهتر است با پزشک آسم و آلرژی مشورت داشته باشید.
بعضی اوقات، بینی شما به علت تحریکات عصبی روان میشود. انواع خاصی از اعصاب در حفرههای سینوس و بینی میتوانند باعث ترشح بیشتر مخاط شوند و برخی از این عصبها را میتوان با غذاهای تند، فعال کرد؛ به ویژه کپسایسین، ماده شیمیایی که در فلفل تند وجود دارد، میتواند موجب آبریزش زیاد بینی شود. این راه احتمالاً یک پاسخ برای سعی در برداشتن تحریک کنندهها از بدن است.
اسپری خاصی برای کاهش تحریک عصبها و در نتیجه کاهش تولید موکوس، که ناشی از مصرف مواد تند و بوی قوی است، وجود دارد. اما اگر واقعاً غذاهای تند، شما و بینیتان را اذیت میکند، بهتر است از خوردن آنها دست بردارید.
قرار گرفتن در هوای سرد و یا ورزش در روزهای سرما به طور موقت باعث افزایش مخاط در بینی و ریهها میشود زیرا التهاب و جریان خون به سمت این مناطق افزایش مییابد. هوای سرد و خشک به ویژه سینوسها و ریهها را، که ترجیح میدهند گرم و مرطوب بمانند، تحریک میکنند.
اگر میخواهید در مجاورت هوای سرد قرار بگیرید، قبل از تنفس هوای سرد، بینیتان را با شالگردن بپوشانید و گرم نگهدارید. بخور آب داغ و دوش آب گرم میتواند به باز کردن بینی کمک کند.
در این مقاله سعی شد به عوامل ایحاد کننده آبریزش بینی اشاره شود و نحوه رفع آن نیز توضیح داده شد. برای آبریزش بینی نمیتوان یک داروی مشخص را مصرف کرد زیرا که همانطور که در این مقاله به آن اشاره شد، هر آبریزش از بینی میتواند علت خاص خود را داشته باشد. توجه داشته باشید که آبریزش بینی یک عملکرد طبیعی سیستم تدافعی بدن است که توصیه میشود که برای قطع آن اجازه دهید خود بدن آن را انجام دهد. اگر در صورتیکه که آبریزش شما بیش از 3 الی 4 روز به طول انجامید حتما با پزشک تلفنی مشورت کنید و یا به متخصص گوش، حلق و بینی و یا فوق تخصص آلرژی جهت بررسی و درمان مراجعه کنید.
شاید برایتان جالب باشد که بیشتر درباره آزمایش مایع مغزی نخاعی (آزمایش LP یا (Lumbar Puncture که اصطلاحی رایج در پزشکی است، بدانید. اگر میخواهید در ادامهی این مقاله با ما همراه شوید، میتوانید درباره موضوعات زیر اطلاعات کسب کنید:
اما قبل از همه باید بدانیم که مایع مغزی نخاعی چیست؟
مایع مغزی نخاعی (Cerebrospinal fluid) یک مایع شفاف و بیرنگ است که در بافتی که مغز و نخاع را در تمام مهره داران محصور میکند، دیده میشود. این مایع توسط سلولهای اپاندیمی تخصصی (ependymal cells) که در شبکه مشیمیه بطنهای مغز قرار دارند، ساخته میشود و در پردهی عنکبوتیه (arachnoid granulations) به جریان خون بازمیگردد. مقدار مایع مغزی نخاعی در هر لحظه حدود ۱۲۵ میلیلیتر است و هر روز تقریباً ۵۰۰ میلیلیتر از آن تولید میشود. این مایع نقش یک محافظ، کوسن یا بافر را ایفا میکند و مغز را در داخل جمجمه از آسیبهای مکانیکی و عفونی میرهاند. همچنین این مایع در تنظیم خودکار جریان خون مغزی عملکرد مهمی دارد..
یکی از دلایلی که ممکن است بخواهید آزمایش مایع نخاعی انجام دهید این است که برخی از بیماریهای مربوط به مغز و نخاع را تشخیص دهید. آزمایش مایع نخاعی (که همچنین با نامهای LP یا پیونکسیون کمری شناخته میشود) یک روش است که در آن یک سوزن از فضای بین دو مهره کمر عبور میکند و مقداری از مایع نخاعی را جمعآوری میکند. مایع نخاعی مایعی است که مغز و نخاع را محصور کرده و از آنها محافظت میکند. آزمایش مایع نخاعی میتواند به شناسایی عفونتهای شدید مثل مننژیت، اختلالات عصبی مانند سندرم گیلن باره و مولتیپل اسکلروزیس، خونریزی یا سرطان در مغز یا نخاع کمک کند. گاهی اوقات از سوراخ کمری برای وارد کردن داروهای بیهوشی یا شیمیدرمانی به مایع نخاعی نیز استفاده میشود.
آزمایش مایع نخاعی میتواند برای اهداف مختلفی انجام شود، مانند:
با استفاده از آزمایش مایع نخاعی میتوان برخی از بیماریهای مربوط به مغز و نخاع را شناسایی کرد، مثل:
آزمایش مایع نخاعی ممکن است خطراتی را به دنبال داشته باشد، مانند: سردرد: حدود ۲۵ درصد از افرادی که آزمایش مایع نخاعی (پونکسیون کمری) انجام میدهند، پس از آن به خاطر نشت مایع به بافتهای اطراف، سردرد میگیرند. سردرد معمولاً چند ساعت تا دو روز بعد از آزمایش شروع میشود و ممکن است با تهوع، استفراغ و سرگیجه همراه باشد. معمولاً سردرد زمانی که نشسته یا ایستاده هستید بیشتر میشود و زمانی که دراز میکشید کمتر میشود و ممکن است چند ساعت تا یک هفته یا بیشتر ادامه داشته باشد. درد یا ناراحتی کمر: ممکن است پس از آزمایش، کمرتان درد بکشد یا حساس بشود. درد ممکن است به پشت پاهاتان هم پخش شود. خونریزی: خونریزی ممکن است در نزدیکی محل سوراخ یا گاهی اوقات در فضای اپیدورال (epidural space) اتفاق بیفتد. فتق ساقهی مغز: اگر فشار داخل جمجمه شما به خاطر تومور مغزی یا چیز دیگری زیاد باشد، ممکن است پس از برداشتن مایع نخاعی، ساقهی مغز شما فشار بخورد و فتق بدهد. (Brainstem herniation) این یک عارضهی خطرناک است که میتواند منجر به مرگ شود. برای پیشگیری از این مشکل، معمولاً قبل از آزمایش مایع نخاعی، اسکن CT یا MRI از مغز شما گرفته میشود تا ببینند آیا چیزی فشار داخل جمجمه شما را زیاد کرده است یا نه.
آزمایش مایع نخاعی یک روش شناخته شده برای بررسی وضعیت سیستم عصبی است. این آزمایش شامل جمعآوری مایعی است که در فضای بین مهرههای ستون فقرات جریان دارد. برای انجام این آزمایش، مراحل زیر را باید طی کرد:
بیمار باید لباس استریلی که توسط بیمارستان فراهم میشود را بپوشد. بیمار میتواند در یکی از دو حالت زیر قرار بگیرد:
این حالتها باعث میشوند که کمر خم شده و فضاهای بین مهرهها باز شوند. این کار به تکنسین کمک میکند که سوزن را به راحتی وارد کند. سپس پشت بیمار با مواد ضدعفونیکننده مثل صابون یا ید تمیز میشود و با یک پارچه استریل محافظت میشود. بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن
برای اینکه قسمت پایین کمر احساس درد نکند، یک داروی بی حس کننده به آن تزریق می شود. سپس یک سوزن ریز و خالی از بین دو مهره ی کمری (ناحیه ی کمر) عبور می کند و از غشای نخاعی (dura) رد شده و به کانال نخاع می رسد. ممکن است در این مرحله از عمل، فشاری در پشت احساس شود. وقتی که سوزن به جای مناسب برسد، تکنسین ممکن است از شما بخواهد که کمی حالت خود را تغییر دهید. در این صورت، اول فشار مایع مغزی نخاعی سنجیده می شود و کمی از آن بیرون آورده می شود و دوباره فشار آن اندازه گیری می شود. در آخر، سوزن بیرون کشیده می شود و محل سوراخ را با یک بانداژ می پوشانند. این روش معمولاً ۴۵ دقیقه زمان می برد. ممکن است پس از اتمام عمل، ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی شما به شما بگوید که برای مدتی دراز بکشید.
پس از آزمایش مایع نخاعی، باید به نکات زیر توجه کنید:
برای بررسی مایع نخاع در نوزادان و کودکان، همان روشی که برای بزرگسالان توضیح داده شد، اجرا میشود. تنها تفاوت این است که قبل از شروع آزمایش، یک نفر باید کودک را در یک وضعیت ثابت در طول فرآیند نگه دارد. همچنین گاهی اوقات، ممکن است از سونوگرافی برای راهنمایی در زمان آزمایش مایع نخاع در نوزادان و کودکان استفاده شود. سونوگرافی میتواند جلوی ورود زیاد سوزن را بگیرد.
خوب، من میخواهم متن شما را با عبارات دیگری ارائه دهم. برای تحلیل آزمایش ال پی، نمونه به آزمایشگاه فرستاده میشود و مایع نخاعی از لحاظ رنگ، باکتری، سلولهای سرطانی، خون، قند، پروتئین و برخی آزمایشهای سرولوژیکی مورد ارزیابی قرار میگیرد. اما اگر بخواهیم جواب دقیقتری به این سوال بدهیم که «مایع مغزی نخاعی چطور تجزیه میشود؟» باید این موارد را بررسی کنیم:
در جدول زیر حدود نرمال موارد درج شده در آزمایش مایع نخاعی ذکر شده است:
واحد | مقادیر نرمال | توضیحات | شاخص |
Mm H-O | منفی | سرولوژی سفلیس | |
فاقد سلولهای بدخیم | سیتولوژی | ||
۹۰-۱۸۰ | فشار | ||
شفاف و بیرنگ | رنگ | ||
ندارد | خون |
سلولها
واحد | فاقد گلبول قرمز | توضیحات | گلبول قرمز |
cells/μL | ۳۰-۰ | نوزادان | |
۲۰-۰ | ۱ تا ۵ سال | ||
۱۰-۰ | ۶ تا ۱۸ سال | گلبول سفید | |
۵-۰ | بزرگسالان |
شمارش افتراقی
واحد | مقادیر نرمال | شاخص |
% | ۶-۰ | نوتروفیل |
۸۰-۶۰ | لنفوسیت | |
۴۵-۱۵ | مونوسیت یا ماکروفاژ |
کشت و حساسیت آنتیبیوتیکی عدم وجود هرگونه ارگانیسم میزان مجاز ارگانیسمها بیوشیمی
واحد | مقادیر نرمال | توضیحات | شاخص |
mg/dl | ۸۰-۴۰ | گلوکز | |
mg/dl | ۷۵۰-۷۰۰ | کلرید | |
U/mL | تا ۲ | لاکتاتدهیدروژناز (LDH) | |
mg/dl | ۴۵-۱۵ | بزرگسالان | |
mg/dl | تا ۷۰ | سالمندان | سالمندان |
mg/dl | تا ۷۰ | کودکان |
الکتروفورز پروتئین
واحد | مقادیر نرمال | توضیحات | شاخص |
% | ۱۲-۳ | گاما-گلوبولین | |
وجود ندارد | باندهای الیگوکلونال | ||
% | ۸-۲ | آلفا- یک گلوبولین | |
% | ۱۲-۲ | آلفا-دو گلوبولین | |
% | ۸-۱ | پره آلبومین | |
% | ۱۸-۸ | بتا-گلوبولین | |
% | ۸۰-۵۰ | آلبومین |
لاکتات/گلوتامین/گلایسین
واحد | مقادیر نرمال | توضیحات | شاخص |
mg/dl | ۴۰-۱۰ | ۰ تا ۱۰ روز | |
mg/dl | ۳۶۰-۱۰ | دو روز اول تولد | لاکتات |
mg/dl | ۲۵-۱۰ | کودکان و بزرگسالان | |
mg/dl | ۱۴-۶.۵ | نوزادان | |
mg/dl | ۸.۵-۵ | کودکان و اطفال | گلوتامین |
mg/dl | ۱۵-۶ | بزرگسالان | |
μmol/L | ۱۰-۳ | گلایسین | |
µmol/L | ۳۷۵-۱۲۰ | در پلاسما |